Mongolopedia Wolna Encyklopedia

Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać.

Narzędzia użytkownika

Narzędzia witryny

Ślad:
rewolucja_monarchistyczna

Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Poprzednia rewizja po obu stronach Poprzednia wersja
Nowa wersja 		Poprzednia wersja
rewolucja_monarchistyczna [2012/01/09 15:53]
patryk [Przyczyny rewolucji] 		rewolucja_monarchistyczna [2012/09/02 08:12] (aktualna)
patryk [Monarchiści]
Linia 7: Linia 7:
 |Kraj|[[Kazachstan]]| |Kraj|[[Kazachstan]]|
 |Czas trwania|14.06.2013 - 16.04.2015 r.| |Czas trwania|14.06.2013 - 16.04.2015 r.|
 +|Strony konfliktu||
 +|{{:800px-flag_of_kazakhstan.svg.png?40}}Republika Kazachstanu|{{:600px-flag_of_kazakh_ssr.svg.png?40}}Kazachska Socjalistyczna Republika Ludowa|
 +|[[kkar|Kazachska Królewska Armia Rewolucyjna]]| Kazachska Armia Czerwona|
 +|Wynik|Zwycięstwo KKAR\\ ustanowienie monarchii|
  
 ;#; ;#;
Linia 14: Linia 18:
 ===== Historia ===== ===== Historia =====
 ==== Przyczyny rewolucji ==== ==== Przyczyny rewolucji ====
-<WRAP 320px right>+<WRAP 320px left>
  
 ;#; ;#;
Linia 27: Linia 31:
 ==== Pucz lewicy i początek rewolucji ==== ==== Pucz lewicy i początek rewolucji ====
 Partie lewicowe były zdecydowane nie dopuścić do ogłoszenia monarchii. Zmobilizowane bojówki i sympatycy partii przybywali do Astany, prowokując bójki z sympatykami partii rządzących i policją. Debata w Mażilisie była niezwykle zacięta. Około godziny 16. do gmachu parlamentu wkroczyły uzbrojone oddziały popleczników partii komunistycznej, które aresztowały posłów partii rządzącej i prezydenta. Lider opozycji, Zhambyl Akhmetbekov, proklamował powstanie Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Ludowej. Na wieść o wydarzeniach w budynku parlamentu na ulice zaczęli wychodzić mieszkańcy miasta. Doszło do kolejnych starć, w których padli ranni i pierwsi zabici. Ogłoszono generalną mobilizację, lecz wiele oddziałów wypowiedziało posłuszeństwo nowej władzy. Rankiem 15 czerwca rozpoczęły się regularne walki na ulicach Astany, Ałma-Aty i [[Karaganda|Karagandy]]. Partie lewicowe były zdecydowane nie dopuścić do ogłoszenia monarchii. Zmobilizowane bojówki i sympatycy partii przybywali do Astany, prowokując bójki z sympatykami partii rządzących i policją. Debata w Mażilisie była niezwykle zacięta. Około godziny 16. do gmachu parlamentu wkroczyły uzbrojone oddziały popleczników partii komunistycznej, które aresztowały posłów partii rządzącej i prezydenta. Lider opozycji, Zhambyl Akhmetbekov, proklamował powstanie Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Ludowej. Na wieść o wydarzeniach w budynku parlamentu na ulice zaczęli wychodzić mieszkańcy miasta. Doszło do kolejnych starć, w których padli ranni i pierwsi zabici. Ogłoszono generalną mobilizację, lecz wiele oddziałów wypowiedziało posłuszeństwo nowej władzy. Rankiem 15 czerwca rozpoczęły się regularne walki na ulicach Astany, Ałma-Aty i [[Karaganda|Karagandy]].
-==== Pierwszy okres rewolucji (czerwiec- wrzesień 2013) ==== 
 <WRAP 370px right> <WRAP 370px right>
  
Linia 38: Linia 41:
  
 </WRAP> </WRAP>
 +==== Pierwszy okres rewolucji (czerwiec- wrzesień 2013) ====
 +
 Walki w większych miastach toczyły się przez cały czerwiec 2013 r. Rewolucja stopniowo ogarniała mniejsze miasta. Dopiero pod koniec sierpnia 2013 r. sytuacja wyklarowała się na tyle, by można było mówić o terenach popierających monarchię i terenach zajętych przez siły lewicowe. Duża część północnej i zachodniej części kraju poparła komunistów, podczas gdy monarchiści zajęli centrum, wschód i południe Kazachstanu. Walki przerodziły się ze starć ulicznych między bojówkami partyjnymi w regularną wojnę domową. Armia zachowała się niejednolicie. Około 40% jednostek poparło monarchistów, podczas gdy zachodnie okręgi wojskowe, stanowiące ok. 25% składu armii wsparło siły komunistyczne. Reszta zdystansowała się od konfliktu politycznego i pozostała w koszarach, a niektóre oddziały, m. in. stacjonujące w Karagandzie, zostały rozwiązane przez dowódców.  Walki w większych miastach toczyły się przez cały czerwiec 2013 r. Rewolucja stopniowo ogarniała mniejsze miasta. Dopiero pod koniec sierpnia 2013 r. sytuacja wyklarowała się na tyle, by można było mówić o terenach popierających monarchię i terenach zajętych przez siły lewicowe. Duża część północnej i zachodniej części kraju poparła komunistów, podczas gdy monarchiści zajęli centrum, wschód i południe Kazachstanu. Walki przerodziły się ze starć ulicznych między bojówkami partyjnymi w regularną wojnę domową. Armia zachowała się niejednolicie. Około 40% jednostek poparło monarchistów, podczas gdy zachodnie okręgi wojskowe, stanowiące ok. 25% składu armii wsparło siły komunistyczne. Reszta zdystansowała się od konfliktu politycznego i pozostała w koszarach, a niektóre oddziały, m. in. stacjonujące w Karagandzie, zostały rozwiązane przez dowódców. 
  
 ==== Drugi okres rewolucji (październik 2013- lipiec 2014): ofensywa komunistów ==== ==== Drugi okres rewolucji (październik 2013- lipiec 2014): ofensywa komunistów ====
-<WRAP 320px right> +<WRAP 320px left>
 ;#; ;#;
  
Linia 52: Linia 56:
 </WRAP> </WRAP>
 Wraz z nadejściem jesieni siły lewicowe zaczęły przechodzić do ofensywy. Działania nieregularnych formacji kawaleryjskich, szybko się przemieszczających i atakujących z zaskoczenia, spowodowały że sympatycy monarchii musieli się wycofywać. 6 listopada 2013 r. [[oeskemen|Öskemen]] zostało zajęte przez komunistów. W połowie grudnia siły monarchistów w rejonie [[Karaganda|Karagandy]] i [[astana|Astany]] zostały otoczone i odcięte od reszty kraju. Ciężkie walki toczyły się w tych miastach przez całą zimę. Starcia były gwałtowne i zacięte, walczono o każdy budynek. W styczniu siły komunistyczne dotarły do brzegów jeziora Bałchasz, a w marcu do przedmieść Kyzył Ordy. W kwietniu i maju sytuacja ustabilizowała się: większość kraju znalazła się w rękach komunistów. Monarchiści utrzymywali się jeszcze na południu kraju oraz w rejonie Aktau i Astany.  Wraz z nadejściem jesieni siły lewicowe zaczęły przechodzić do ofensywy. Działania nieregularnych formacji kawaleryjskich, szybko się przemieszczających i atakujących z zaskoczenia, spowodowały że sympatycy monarchii musieli się wycofywać. 6 listopada 2013 r. [[oeskemen|Öskemen]] zostało zajęte przez komunistów. W połowie grudnia siły monarchistów w rejonie [[Karaganda|Karagandy]] i [[astana|Astany]] zostały otoczone i odcięte od reszty kraju. Ciężkie walki toczyły się w tych miastach przez całą zimę. Starcia były gwałtowne i zacięte, walczono o każdy budynek. W styczniu siły komunistyczne dotarły do brzegów jeziora Bałchasz, a w marcu do przedmieść Kyzył Ordy. W kwietniu i maju sytuacja ustabilizowała się: większość kraju znalazła się w rękach komunistów. Monarchiści utrzymywali się jeszcze na południu kraju oraz w rejonie Aktau i Astany. 
 +<WRAP 370px right>
 +
 +;#;
 +
 +|{{:kazrewvi2014.png?350}}|
 +|Sytuacja w czerwcu 2014|
 +
 +;#;
 +
 +</WRAP>
 ==== Trzeci okres rewolucji (sierpień 2014- kwiecień 2015): kontrofensywa monarchistów ==== ==== Trzeci okres rewolucji (sierpień 2014- kwiecień 2015): kontrofensywa monarchistów ====
-<WRAP 320px right>+<WRAP 320px left>
  
 ;#; ;#;
Linia 63: Linia 77:
  
 </WRAP> </WRAP>
-//w budowie//+Sytuacja zaczęła zmieniać się w połowie roku 2014. Wtedy to monarchiści, dotychczas notorycznie cierpiący na brak broni, rozpoczęli produkcję w fabrykach kierowanych przez Karima Mustafara (dało to początek koncernowi [[Mustafar]]). Dowództwo nad monarchistami objęło kilku charyzmatycznych dowódców, przybyła także grupa doradców wojskowych z [[Polska|Rzeczypospolitej]]. Powstało kilka nowych oddziałów, w tym pierwsze pułki [[żuawi|żuawów]]. 15 sierpnia 2015 ruszyła kontrofensywa [[kkar|KKAR]] w kierunku [[Astana|Astany]] i [[oeskemen|Öskemenu]]. 6 września pierścień wokół Astany został przerwany. 21 września monarchiści zdobyli [[Semej]], a 28 września [[Pawłodar]]. Opór ze strony komunistów słabł, także z powodu niezadowolenia ludności na zajętych terenach. Na przełomie roku [[Kustanaj]] został zdobyty przez [[kkar|KKAR]]. W lutym oddziały lewicowe obwodu aktobskiego zbuntowały się i przeszły na stronę monarchistów. Na początku marca 2015 r. w rękach komunistów pozostały tylko okolice [[Atyrau]], [[Orał|Orału]] i [[Petropawł|Pietropawłowska]]. Do kwietnia większość oddziałów lewicy została rozbita lub złożyła broń. 
 +<WRAP 370px right> 
 + 
 +;#; 
 + 
 +|{{:kazrewiii2015.png?350}}| 
 +|Sytuacja w marcu 2015| 
 + 
 +;#; 
 + 
 +</WRAP>
 ==== Ustanowienie monarchii ==== ==== Ustanowienie monarchii ====
-//w budowie//+12 kwietnia 2015 r. broń złożył ostatni większy oddział sił lewicowych- licząca ok. 6 tys. żołnierzy Uralska Dywizja Ludowa, broniąca [[Oral|Orału]]. Na terenach opanowanych przez monarchistów organizowano zabawy, defilady i uroczystości. 16 kwietnia, na uroczystym posiedzeniu Mażilisu (uboższego o 31 aresztowanych posłów komunistycznych i 17 parlamentarzystów, którzy zginęli podczas walk) proklamowano powstanie [[Kazachstan|Królestwa Kazachstanu]]. Pierwszym królem został dotychczasowy prezydent, Nursułtan Nazarbajew. Tego samego dnia ratyfikowano nową konstytucję, kodeks karny (wraz z zapisami dotyczącymi pozbawienia praw do obrony i delegalizacji partii komunistycznej) i kilka innych ustaw. Rozpoczęto proces odbudowy kraju. 
 ==== Skutki rewolucji ==== ==== Skutki rewolucji ====
-//w budowie//+Podczas walk trwających 22 miesiące poległo ok. 190 tys. ludzi (bojowników i ludności cywilnej). Partia Komunistyczna została zdelegalizowana, a w państwie przeprowadzono zapowiadane zmiany w konstytucji i reformy. W Kazachstanie powstały zalążki przemysłu zbrojeniowego ([[Mustafar]]), a także tradycja służby w milicji i formacjach nieregularnych. Zdobyte doświadczenie pozwoliło zwyciężyć w [[Pierwsza Wojna Obronna|Pierwszej Wojnie Obronnej]] i zapobiec wcieleniu Kazachstanu do [[Wielkie Imperium Mongolskie|Wielkiego Imperium Mongolskiego]]. 
 +===== Walczące strony ===== 
 +==== Siły lewicowe ==== 
 +<WRAP 330px right> 
 + 
 +;#; 
 + 
 +|{{:petro4b.jpg?300}}| 
 +|Pododdział KACz na ciężarówce| 
 + 
 +;#; 
 + 
 +</WRAP> 
 +W okresie między [[Wielki Zamach|Wielkim Zamachem]] a wybuchem rewolucji partia komunistyczna systematycznie rozbudowywała swoje bojówki. Do najliczniejszych (ok. 20 tys. członków) należała Czerwona Gwardia Kazachstanu, będąca w pełni umundurowaną i uzbrojoną formacją paramilitarną. Wraz z innymi, mniejszymi zgrupowaniami stanowiła trzon oddziałów lewicy do czasu utworzenia 27 lipca 2013 r. Kazachskiej Armii Czerwonej. 
 +=== Kazachska Armia Czerwona === 
 +KACz powstała 27 lipca 2013 r. poprzez próby ujednolicenia różnorodnych formacji paramilitarnych, walczących po stronie Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Ludowej. Jej trzon stanowiły dawni członkowie Czerwonej Gwardii Kazachstanu. W szczytowym okresie walk (lipiec 2014) liczyła ok. 250 tys. żołnierzy. Broń kupowano za granicą, a mundury były szyte przez lokalne zakłady włókiennicze. Uzbrojenie i wyposażenie poszczególnych oddziałów bardzo różniło się między sobą. Armia dysponowała pewną liczbą armat i samochodów pancernych, oraz przynajmniej 20 pociągami pancernymi. Mimo starań, nie udało się utworzyć sił lotniczych.  
 +==== Monarchiści ==== 
 +W początkowym okresie rewolucji siły monarchistyczne składały się z doraźnie organizowanych milicji ochotników, najczęściej uzbrojonych we własną broń. Słabo uzbrojone i wyszkolone oddziały ponosiły porażki w starciach z posiadającymi pewne przeszkolenie oddziałami paramilitarnymi komunistów. Największą wartość bojową przedstawiały regularne jednostki wojskowe, które przeszły na stronę monarchistów. Niedobory uzbrojenia były uzupełniane przez lokalnych rusznikarzy, takich jak Karim Mustafar, którego działalność doprowadziła do powstania koncernu [[Mustafar]]. Niekorzystna sytuacja zaczęła się poprawiać, gdy w marcu 2014 r. rozpoczęto formowanie [[kkar|Kazachskiej Królewskiej Armii Rewolucyjnej]]. 
 +=== KKAR === 
 +Kazachska Królewska Armia Rewolucyjna powstała dzięki kilku sprzyjającym czynnikom: dostawom broni z zakładów [[Mustafar]] (początkowo pistoletów, od lipca 2014 r. karabinów), utworzeniu formacji lotniczych wyposażonych w samoloty firmy [[KWS|KWS]] oraz przybycia grupy doradców wojskowych z [[Polska|Rzeczypospolitej]]. Rozpoczęto formowanie regularnej armii, wyposażonej w artylerię i lotnictwo oraz środki łączności. W szczytowym okresie rozwoju (styczeń 2015) armia liczyła ok. 300 tys. żołnierzy. 
 +===== Udział Polaków ===== 
 +Podczas rewolucji pewna liczba Polaków mieszkających w Kazachstanie opowiedziało się po którejś ze stron i wstąpiło do walczących formacji. Szacuje się, że po stronie komunistów walczyło ok. 200 Polaków, a po stronie monarchistów- ok. 600 polskich żołnierzy. W KKAR działała też grupa doradców wojskowych z kraju, licząca ok. 150 oficerów. W październiku 2014 r. utworzono w ramach KKAR Legion Polski, liczący 1200 żołnierzy w trzech batalionach. Wsławił się walkami pod [[Semej|Semejem]] i [[Pawłodar|Pawłodarem]]. Został rozwiązany po zakończeniu [[Pierwsza Wojna Obronna|Pierwszej Wojny Obronnej]]. 
 +===== Charakter walk ===== 
 +Toczone walki najczęściej przybierały formę krótkich potyczek między niewielkimi oddziałami. W miastach dochodziło do krwawych starć na ulicach i w budynkach, a na prowincji duże znaczenie miały manewry kawalerii. W drugiej połowie rewolucji częściej zaczęto używać lekkiej artylerii i lotnictwa, korzystano też z pociągów pancernych, a szarże kawalerii były wspierane przez samochody pancerne.
 ===== Zobacz też ===== ===== Zobacz też =====
 +  * [[lista artykułów na medal]]
   * [[Historia]]   * [[Historia]]
   * [[Kazachstan]]   * [[Kazachstan]]
   * [[Mustafar]]   * [[Mustafar]]
rewolucja_monarchistyczna.1326120831.txt.gz · ostatnio zmienione: 2012/01/09 13:53 (edycja zewnętrzna)

Narzędzia strony

Wszystkie treści w tym wiki, którym nie przyporządkowano licencji, podlegają licencji: CC Attribution-Share Alike 4.0 International
CC Attribution-Share Alike 4.0 International Donate Powered by PHP Valid HTML5 Valid CSS Driven by DokuWiki